Ben er bijna aan uit hoor. Stapels research, zes maand onderzoekwerk, en ooit als ik eens veel tijd vind moet het een gecondenseerd artikeltje van een pagina of twintig worden, maar aangezien ik bitter weinig tijd heb om het allemaal te ordenen, kan dat nog een tijdje duren. In tussentijd, iedereen die hem eens wil proberen, voel je vrij
Week 1-12 : 100 a 150 mg testosterone suspensie per dag
Week 1-10 : 50 a 100 mg trenbolone acetaat per dag
Week 7-12 : 50 a 100 mg winstrol per dag
Week 1-13 : 50 a 100 mg proviron per dag
Week 4-14 : 250 a 500 IU HCG per week
Week 12-17 : 20 mg Nolvadex per dag
Week 14-15 : 100 mg clomid per dag
Week 16-17 : 50 mg clomid per dag
Enkele voorlopige bevindingen, dit in afwachting van de gedetaileerde research.
1.Zoals gewoonlijk gebaseerd op testosterone omdat dit het enige middel is dat onze gezondheid kan bevorderen in plaats van schaden, en het het meest anabole steroide blijft, omdat het zoveel niet-genomische paden activeert die andere steroiden niet hebben, voor het merendeel door conversie naar estrogeen en DHT. Hiet opteer ik voor suspensie, wat natuurlijk het meest ongemakkelijke product voor gebruik is, maar wel het meest anabole. In tegenstelling tot het algemene geloof dat esters geen enkel verschil maken in de anabolische capaciteit van een product, is dit toch zo. Dit gaat echter alleen op voor testosterone. Het ester verandert natuurlijk fysiologisch niets aan de molecule of zijn actie, maar de release rate van het product bepaalt wel in grote mate de conversie naar andere producten waaronder DHT, estradiol en androstenedione. Door het snelle stijgen van het gehalte testo met suspensie krijg je een enorme stoot aan estrogeen, die dan weer SHBG, IGF-I en aldosterone verhoogt. SHBG verlengt de activiteit van het product (waardoor het maar 1 maal per dag moet ingespoten worden), IGF-1 verhoogt de anabole respons en aldosterone promoot een anabole omgeving door ophouding van vocht.
2.De anti-catabole respons van de stack. Geloof het of niet, maar in dit opzicht kun je geen betere combinatie van producten wensen. Het is algemeen geweten dat testosterone de cortisol receptor blokkeert. Wel het is zo dat ze enkel de hoge affiniteitsreceptor blokkeert (HAGS). De toevoeging van winstrol laat toe om ook lage affiniteitsreceptoren (LAGS) te blokkeren. Het is tevens algemeen geweten dat trenbolone deze receptoren niet blokkeert. Wat echter weinig geweten is is dat het wel het aantal cortisol receptoren kan verminderen. TEsamen vormen deze drie producten dus een ongelooflijk anti-catabool systeem.
3.Trenbolone. Waarom niet alleen test, als het toch het meest anabole hormoon is ? Wel testosterone verhoogt zijn respons lineair tot op een punt, dit wordt bevestigd in studies. Eens boven een geschatte dosis van 1 a 1.2 gram per week echter stijgt estrogeen zoveel dat SHBG ongelooflijk toeneemt en receptor concentratie toename niet zo sterk meer is. Zo is een 10-voudige toename van testosterone goed voor een stijging van ongeveet 30% naar ongeveer 65%, terwijl een verdubbeling slechts leid tot een toename tot 75%. Dit maakt het weinig efficient en erg duur om meer dan 1 a 1.2 gram testo per week te gebruiken, maar dan is er wel nog 25% van de receptoren zonder bezetting. Teneinde dit te bereiken moeten we een ander sterk androgeen hebben in het spierweefsel, die zo weinig mogelijk aangetrokken wordt door SHBG om die laatste receptoren te vullen. Testo is belangrijk voor zoveel redenen, de toevoeging van trenbolone is in hoofdzaak alleen om de overige receptoren te vullen. Dit wordt ook gezien bij tren only gevallen, waar nauwelijks winst geboekt wordt, terwijl tren in combinatie met een sterk estrogeen preparaat een ongelooflijke toename aan massa veroorzaakt. Om een resistente molecule te vinden zijn twee structurele alteraties mogelijk. De eerste is een 17-alpha-methyl groep, maar aangezien we al winstrol gebruiken lijkt dit weinig verstandig wegens overwegingen voor de lever. De tweede is een 19-Nor structuur. Gezien nandrolone te veel negatieve neven-effecten heeft voor ons (te lang actief, te progestageen, te estrogeen, etc) in dit opzicht is trenbolone de ideale keuze. Bovendien is trenbolone het sterkste androgeen dat commercieel beschikbaar is.
4.Estrogeen. Zoals velen weten ben ik een sterk voorstander van het behouden van estrogeen binnen de regels van het aanvaardbare. Dus met zo weinig mogelijk anti-estrogenen. Dit omdat de anabole effecten van estrogeen enorm sterk zijn, op voorwaarde dat ze met androgenen gecombineerd wordt. Een daling van het hepatische IGF-1 zet aan tot grotere productie van circulatoire HGH en locale IGF-1, wat dan weer een enorme anabole werking heeft. Maar verder zet het ook aan tot cyclooxygenase activiteit wat de aanmaak van prostaglandinen bevordert, dit zijn inflamatoire cytokinen, waarvan bepaalde versies de activiteiten van androgenen en IGF-1 sterk vergroten. Estradiol verlaagt tevens negatieve effecten van ciculatoir IGF-1 en verhoogt NO, dat gelijkaardige acties heeft, maar ook voorziet in betere bloedvoorziening, insuline-onafhankelijke glucose-opslag en eiwit synthese. Bovendien lijkt het erop dat NO nodig is voor de anabole effecten van IGF-1, wat misschien verklaart waarom de IGF-1 effecten van estrogenen groter zijn dan die van androgenen.
Een van de hoofdprotesten tegen estrogeen is dat het je dik zou maken. Dit is echter allesbehalve waar. Direct via nietgenomische receptoren, maar ook via de aanmaak van aldosterone, kan estrogeen cAMP activeren in vetcellen, wat dus leid tot meer vrije vetzuren. Verder verhoogt het de activiteit van Glut1 transporters, die glucose naar de hersenen sturen, en verlaagt het GLUT4 transporters (training en insuline geinduceerde transporters) in vetcellen. Het verlaagt effecten op hypoglycemie (dus vermindert de neiging om weer glucose op te slaan), vermindert gevoeligheid voor insuline en veroorzaakt hypophagie (minder hongergevoel). Waarom denken we dan dat estrogeen vet maakt ? Wel het verhoogt wel aldosterone, waardoor we er dikker uitzien door massieve water-retentie, maar dit water verdwijnt snel en blijft niet. Vaak kan er ook vetopslag bekomen worden, bijvoorbeeld door hevige omzetting van estradiol naar estrone, of verhoging van estrone via omzetting uit androstenedione. Daarom gaan we proberen estrone te minderen, en meer estradiol te behouden.
Week 1-12 : 100 a 150 mg testosterone suspensie per dag
Week 1-10 : 50 a 100 mg trenbolone acetaat per dag
Week 7-12 : 50 a 100 mg winstrol per dag
Week 1-13 : 50 a 100 mg proviron per dag
Week 4-14 : 250 a 500 IU HCG per week
Week 12-17 : 20 mg Nolvadex per dag
Week 14-15 : 100 mg clomid per dag
Week 16-17 : 50 mg clomid per dag
Enkele voorlopige bevindingen, dit in afwachting van de gedetaileerde research.
1.Zoals gewoonlijk gebaseerd op testosterone omdat dit het enige middel is dat onze gezondheid kan bevorderen in plaats van schaden, en het het meest anabole steroide blijft, omdat het zoveel niet-genomische paden activeert die andere steroiden niet hebben, voor het merendeel door conversie naar estrogeen en DHT. Hiet opteer ik voor suspensie, wat natuurlijk het meest ongemakkelijke product voor gebruik is, maar wel het meest anabole. In tegenstelling tot het algemene geloof dat esters geen enkel verschil maken in de anabolische capaciteit van een product, is dit toch zo. Dit gaat echter alleen op voor testosterone. Het ester verandert natuurlijk fysiologisch niets aan de molecule of zijn actie, maar de release rate van het product bepaalt wel in grote mate de conversie naar andere producten waaronder DHT, estradiol en androstenedione. Door het snelle stijgen van het gehalte testo met suspensie krijg je een enorme stoot aan estrogeen, die dan weer SHBG, IGF-I en aldosterone verhoogt. SHBG verlengt de activiteit van het product (waardoor het maar 1 maal per dag moet ingespoten worden), IGF-1 verhoogt de anabole respons en aldosterone promoot een anabole omgeving door ophouding van vocht.
2.De anti-catabole respons van de stack. Geloof het of niet, maar in dit opzicht kun je geen betere combinatie van producten wensen. Het is algemeen geweten dat testosterone de cortisol receptor blokkeert. Wel het is zo dat ze enkel de hoge affiniteitsreceptor blokkeert (HAGS). De toevoeging van winstrol laat toe om ook lage affiniteitsreceptoren (LAGS) te blokkeren. Het is tevens algemeen geweten dat trenbolone deze receptoren niet blokkeert. Wat echter weinig geweten is is dat het wel het aantal cortisol receptoren kan verminderen. TEsamen vormen deze drie producten dus een ongelooflijk anti-catabool systeem.
3.Trenbolone. Waarom niet alleen test, als het toch het meest anabole hormoon is ? Wel testosterone verhoogt zijn respons lineair tot op een punt, dit wordt bevestigd in studies. Eens boven een geschatte dosis van 1 a 1.2 gram per week echter stijgt estrogeen zoveel dat SHBG ongelooflijk toeneemt en receptor concentratie toename niet zo sterk meer is. Zo is een 10-voudige toename van testosterone goed voor een stijging van ongeveet 30% naar ongeveer 65%, terwijl een verdubbeling slechts leid tot een toename tot 75%. Dit maakt het weinig efficient en erg duur om meer dan 1 a 1.2 gram testo per week te gebruiken, maar dan is er wel nog 25% van de receptoren zonder bezetting. Teneinde dit te bereiken moeten we een ander sterk androgeen hebben in het spierweefsel, die zo weinig mogelijk aangetrokken wordt door SHBG om die laatste receptoren te vullen. Testo is belangrijk voor zoveel redenen, de toevoeging van trenbolone is in hoofdzaak alleen om de overige receptoren te vullen. Dit wordt ook gezien bij tren only gevallen, waar nauwelijks winst geboekt wordt, terwijl tren in combinatie met een sterk estrogeen preparaat een ongelooflijke toename aan massa veroorzaakt. Om een resistente molecule te vinden zijn twee structurele alteraties mogelijk. De eerste is een 17-alpha-methyl groep, maar aangezien we al winstrol gebruiken lijkt dit weinig verstandig wegens overwegingen voor de lever. De tweede is een 19-Nor structuur. Gezien nandrolone te veel negatieve neven-effecten heeft voor ons (te lang actief, te progestageen, te estrogeen, etc) in dit opzicht is trenbolone de ideale keuze. Bovendien is trenbolone het sterkste androgeen dat commercieel beschikbaar is.
4.Estrogeen. Zoals velen weten ben ik een sterk voorstander van het behouden van estrogeen binnen de regels van het aanvaardbare. Dus met zo weinig mogelijk anti-estrogenen. Dit omdat de anabole effecten van estrogeen enorm sterk zijn, op voorwaarde dat ze met androgenen gecombineerd wordt. Een daling van het hepatische IGF-1 zet aan tot grotere productie van circulatoire HGH en locale IGF-1, wat dan weer een enorme anabole werking heeft. Maar verder zet het ook aan tot cyclooxygenase activiteit wat de aanmaak van prostaglandinen bevordert, dit zijn inflamatoire cytokinen, waarvan bepaalde versies de activiteiten van androgenen en IGF-1 sterk vergroten. Estradiol verlaagt tevens negatieve effecten van ciculatoir IGF-1 en verhoogt NO, dat gelijkaardige acties heeft, maar ook voorziet in betere bloedvoorziening, insuline-onafhankelijke glucose-opslag en eiwit synthese. Bovendien lijkt het erop dat NO nodig is voor de anabole effecten van IGF-1, wat misschien verklaart waarom de IGF-1 effecten van estrogenen groter zijn dan die van androgenen.
Een van de hoofdprotesten tegen estrogeen is dat het je dik zou maken. Dit is echter allesbehalve waar. Direct via nietgenomische receptoren, maar ook via de aanmaak van aldosterone, kan estrogeen cAMP activeren in vetcellen, wat dus leid tot meer vrije vetzuren. Verder verhoogt het de activiteit van Glut1 transporters, die glucose naar de hersenen sturen, en verlaagt het GLUT4 transporters (training en insuline geinduceerde transporters) in vetcellen. Het verlaagt effecten op hypoglycemie (dus vermindert de neiging om weer glucose op te slaan), vermindert gevoeligheid voor insuline en veroorzaakt hypophagie (minder hongergevoel). Waarom denken we dan dat estrogeen vet maakt ? Wel het verhoogt wel aldosterone, waardoor we er dikker uitzien door massieve water-retentie, maar dit water verdwijnt snel en blijft niet. Vaak kan er ook vetopslag bekomen worden, bijvoorbeeld door hevige omzetting van estradiol naar estrone, of verhoging van estrone via omzetting uit androstenedione. Daarom gaan we proberen estrone te minderen, en meer estradiol te behouden.
